با تمایل بینالمللی به کاهش اثرات فزاینده تغییرات آبوهوایی، دولتها و کسب و کارهای سراسر جهان تحت فشار هستند تا وابستگی خود را به زغالسنگ و انتشار گازهای گلخانهای کاهش دهند. با اینحال، دولتها و سازمانها احتمالا به دنبال ایجاد تعادل بین تعهدات زیستمحیطی و امنیت انرژی خود هستند. نمونهای از آن، بخش معدن زغالسنگ است که با افزایش ظرفیت تولید زغالسنگ توسط دولتها در میان عدمقطعیت ناشی از همهگیری کووید-۱۹، درآمد قابلتوجهی کسب کرد، و زغالسنگ همچنان بزرگترین عامل انتشار کربن در بخش انرژی است. با این حال، گسترش انرژی پاک به کاهش ساختاری زغالسنگ در اروپا و ایالاتمتحده منجر شده است. در آسیا، با وجود متعهدشدن کشورهایی مانند چین به منابع انرژی تجدیدپذیر و اهداف انتشار گازهای گلخانهای، تقاضای زغالسنگ همچنان بالاست. طبق گزارش اخیر آژانس بینالمللی انرژی، مصرف زغالسنگ در سراسر جهان به بالاترین حد خود رسیده است.
در سال ۲۰۲۱، هند و چین دو سوم مصرف زغالسنگ سراسر جهان را به خود اختصاص دادند که دو برابر مجموع مصرف سایر کشورهای جهان است. از دیدگاه تاریخی، سهدهه پیش، ایالاتمتحده و اتحادیه اروپا ۴۰درصد از مصرف زغالسنگ را تشکیل میدادند، در حالی که اکنون مصرف کمتر از ۱۰درصد را نشان میدهند. پس از سهسال پر فراز و نشیب ناشی از همهگیری کووید-۱۹ و رویدادهای مربوط به جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲، بخش زغالسنگ در سال ۲۰۲۳ به وضعیت باثباتتر و قابل پیشبینیتری بازگشت.
کاهش وابستگی جهانی ما به زغالسنگ، چالش پیچیده و چندوجهی به همراه دارد، زیرا ما به طور جمعی تعادل بین ملاحظات زیستمحیطی، امنیت انرژی و اثرات اجتماعی را دنبال میکنیم. در حالی که پیشرفتهایی در اروپا و ایالاتمتحده صورت گرفته، جایی که استفاده از انرژی پاک موجب کاهش استفاده از زغالسنگ شده است، آسیا همچنان بهعنوان پایگاهی برای تقاضای زغالسنگ، بهویژه در کشورهایی مانند چین و هند، باقی مانده است. انتقال از زغالسنگ بهویژه در منطقه آسیا و اقیانوسیه که تعداد زیادی کارخانه زغالسنگ نسبتا جوان دارد، چالشبرانگیز است. این چالش با اتکای اقتصادی مناطق خاصی به صنایع مرتبط با زغالسنگ تشدید میشود. سیاستها برای مناطق و کشورهای وابسته به زغالسنگ نهتنها باید حذف تدریجی زغالسنگ را در اولویت قرار دهند، بلکه باید بر ارائه حمایتهای انتقالی نیز تمرکز کنند.
معدن نیوز
https://www.madannews.ir/Fa/News/638733